Lisa

LisaIk hield iedereen op afstand, zodat ze niet te weten zouden komen wat er aan de hand was. Om hen te beschermen”.

Lisa verbrak een relatie, waarin ruzie en geweld een steeds grotere rol speelden. Tot het moment dat ze letterlijk een mes op haar keel gezet kreeg. Ze kon alleen nog aan haar (stief-)broertjes en zusjes denken. Lisa belde haar moeder om te zeggen dat ze naar huis zou komen. ‘Als ik niet binnen een kwartier weer bel, kom me dan zo snel mogelijk halen!”

Er ging een periode van twee jaar aan vooraf; een periode waarin steeds vaker ruzie werd gemaakt. Waarbij het servies regelmatig door de kamer vloog. Lisa vraagt zich nog steeds af waar het misging. Het geweld is de relatie ingeslopen en werd steeds heviger. En naarmate het geweld toenam, verwijderde Lisa zich steeds meer van haar familie en vrienden. Uit bescherming; van zichzelf en van hen. “Gek eigenlijk, dat je je afkeert op het moment dat je de hulp het meest nodig hebt”.

Niemand wist het. Niemand weet het, nog steeds niet. Alleen het groepje mensen waar Lisa mee sport. Daar voelt ze zich veilig. “Ik ben nooit boos, dan ga ik huilen. Verwerking? Nu nog niet, ik hoop dat dat nog komt”.

Lisa wil laten zien dat geweld in relaties veel vaker voorkomt dan we denken. In de hoop dat mensen die hetzelfde meemaken beseffen dat het niet normaal is. Dat realiseerde zij zich pas toen ze bij andere mensen zag dat het ook anders kan. “Geweld hoort niet in een relatie. Misschien zien en lezen anderen dit en stappen ze er uit, voor het te laat is”.

Reacties

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may also like