Agnes

Agnes

Agnes voor dé boom

Agnes is op de fiets op weg naar huis in de zomer van 2006, als ze word aangereden door een auto. Op 200 meter van haar huis let een automobiliste niet op de weg en schept Agnes van achteren. Via de voorruit wordt Agnes tegen een boom gelanceerd en blijft liggen waar ze ligt. De bestuurder rijdt door. 20 minuten lang ligt ze zwaargewond langs de weg. De hulpdiensten arriveren en brengen Agnes naar het ziekenhuis in Heerenveen. Ze heeft een hersenschudding, meerdere wonden op haar rug en een slagaderlijke bloeding in haar hoofd. Ze wordt doorgestuurd naar het UMCG in Groningen.

Door de zwelling in haar hoofd wordt de slagaderlijke bloeding dichtgedrukt. Dat is Agnes haar ‘geluk’. Na een dag op de Intensive Care wordt ze overgebracht naar het ziekenhuis in Sneek, waar ze de eerste zes dagen volledige rust moet nemen. “Alleen mijn ouders en mijn zussen mochten op bezoek komen.” Het is ook pas in Sneek dat ze zich afvraagt wat er eigenlijk is gebeurd. “Zo zit je op de fiets en zo lig in het ziekenhuis. Die dagen ben ik kwijt.”

De bestuurder van de auto is na het ongeluk doorgereden. “Ze liet me gewoon voor oud vuil langs de weg liggen”. Agnes kan er nog steeds niet bij. De automobiliste was snel gevonden. “Mijn haar zat in haar voorruit.”

Na het ongeluk krijgt Agnes van haar neuroloog het dringende advies het de komende twee jaar rustig aan te doen. De moeder van Agnes neemt dit serieus en Agnes mag niet meer uit. “Als je 16 bent is dat onmogelijk. Ik moest wachten tot mijn vriendinnen mochten stappen en nu ze eindelijk mochten, mocht ik niet.”

Haar vader gaat er anders mee om. Hij probeert haar te laten inzien dat haar moeder dit doet in het belang van Agnes. “Hij zegt niet zoveel, maar als hij wat zegt doet het er toe. Hij zette me op de fiets en gaf me een duw. Ik durfde niet meer te fietsen, ik durfde niet eens langs de boom, hoe kun je nu bang zijn voor een boom?”

Voor Agnes en haar moeder zijn het twee lastige jaren. “Achteraf ben ik blij en dankbaar dat ze voor mij heeft gedaan.” zegt Agnes. “Anders was ik er misschien wel heel anders aan toe geweest”. Na twee jaar gaat ze een jaar naar Vlieland en haalt daar de schade in. “Alles wat niet mocht heb ik daar gedaan. Niet verstandig, maar blijkbaar moest het gebeuren.”

Het duurde een flinke tijd voor Agnes aan rijlessen durfde te beginnen. Ook probeert ze stressvolle situaties te vermijden. “Dan klap ik helemaal dicht.” Waar ze vroeger basketbalde en sportief en slank was is dat nu veranderd. “Maar het had ook nog heel anders kunnen lopen. Ik had gewoon dood kunnen zijn.”

Wat rest is het gevoel dat ze nooit terug kan doen wat haar ouders voor haar hebben gedaan. Dat hoeft ook niet, het is wat ouders doen voor hun kind.

8 Comments

  1. Gea Brouwer 10 februari 2016 at 13:52

    wat super dat dit geschreven is agnes,wij en meerderen hebben ons ook flink zorgen gemaakt om jou.Maar gelukkig kwam je er boven op, met verbijstering,kwaad,teleurstelling,minderwaardig, wraak.En later kwam weer blijdschap en een stukje acceptie.En kijk nu eens waar je staat,een prachtige vrouw die weer in het leven staat. We houden van je agnes

  2. D.h. Bos 10 februari 2016 at 14:58

    Ik bin der stil fan. Bist in topper!

  3. Elske Huisman 10 februari 2016 at 17:59

    Mooi geschreven. Gelukkig goed hersteld. Topper.

  4. Karen Hesselink 10 februari 2016 at 18:05

    Ik weet het nog goed dat dit met je gebeurde, heftig allemaal en wat mooi hoe je er uit bent gekomen en hoe je bent geworden.
    Dikke tut van mij

  5. Janneke Walstra 11 februari 2016 at 19:11

    Wat fijn dat het goed met je gaat ,na zo’n klap sterkte en veel geluk.

  6. Illona Hoogkamp 12 februari 2016 at 12:08

    Bin sa blij Dast d’r nog bist pop! & knap fan die Dast dien verhaal en foto sa op internet sest, bist n topper!

Laat een reactie achter bij Gea Brouwer Reactie annuleren

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may also like